PREVIOUS
✖
கடல் இனிமேல் எங்களுக்கு இல்லை
December 26 , 2024
4 hrs 0 min
16
0
கடல் இனிமேல் எங்களுக்கு இல்லை
- சுனாமி நிகழ்ந்து 20 வருடங்கள் உருண்டோடிவிட்டன. சுனாமிக்குப் பிறகு கடற்கரைச் சமூகத்தில் முன்னெப்போதும் கண்டிராத ஒரு நடுக்கம் தெரிகிறது. இந்நடுக்கம் பேரிடர்கள் ஏற்படுத்திய ஒன்றல்ல; பொதுச்சமூகமும் அரசும் அவர்கள்மீது தொடர்ந்து ஏற்படுத்திவரும் நெருக்குதல்களின் விளைவு.
- 2014இல் மகேந்திரன் குறிப்பிட்டார் (1974, பழவேற்காடு): “புயலோ சுனாமியோ... எங்களுக்கு அச்சுறுத்தலாக இருப்பது இயற்கை அல்ல. அரசும் அதன் கொள்கைகளும்தான்...” ஒக்கிப் பேரிடருக்குப் பிறகு மீன் விற்பனையாளர் மரியபுஷ்பம் (1963, வள்ளவிளை) சொன்னார்: “நாளை என்பது நேற்றோடு போய்விட்டது; கடல் இனிமேல் எங்களுக்கு இல்லை.”
கடற்குடிகளின் முன்னுரிமை:
- சுனாமி மறுகட்டுமான முயற்சிகள் கடற்குடிகளின் தற்சார்பை மீட்டெடுப்பதில் அக்கறைப்படவில்லை. அன்றாடம் கடலைக் கவனித்து மீன்பிடித் தொழிலில் ஈடுபடுவதற்கு இசைவாக மீனவர்கள் கடலுக்கு அருகிலேயே குடியிருக்க வேண்டியுள்ளது. அதே வேளையில், அவர்களின் குடியிருப்புகள் பாதுகாப்பான அளவுக்கு அலைவாய்க் கரையிலிருந்து விலகியதாகவும், தெருக்கள் கடலை நோக்கியும், வீடுகள் தெருவை நோக்கியும் அமைவதே பாதுகாப்பானது.
- ஆனால், மீனவர்களின் பாதுகாப்பைக் காரணம் காட்டிப் பல இடங்களில் அவர்களின் குடியிருப்புகள் பறித்துக்கொள்ளப்பட்டன. கடற்கரை ஒழுங்காற்று அறிவிக்கை, சூழலியல் தாக்க மதிப்பீடு சட்டத் திருத்தங்கள் அதற்கே துணைநின்றுள்ளன என்பதே யதார்த்தம். “நல்ல திட்டங்களுக்காக அல்ல, வாழும் இடத்தைத் தக்கவைத்துக்கொள்வதற்கே அடித்தட்டு மக்கள் தங்கள் வயிற்றுப்பாட்டைத் தியாகம் செய்து போராடிக்கொண்டே இருக்க வேண்டியிருக்கிறது” என்கிறார் கு.பாரதி (நொச்சிக்குப்பம்).
ஆழ்கடல் மீன்பிடித் தொழில்:
- இந்தியாவின் 200 கடல்மைல் எல்லைக்குள்ளே 20 லட்சம் சதுர கிலோமீட்டர் தனியுரிமைப் பொருளாதாரக் கடற்பரப்பு உள்ளது. அதன் வளங்கள் இந்தியர்களின் அறுவடைக்கானவை என்பது பல அதிகாரிகளுக்கு விளங்கவில்லை. குமரிமுனைக்குத் தெற்கே 10,500 சதுர கிலோமீட்டர் பரப்பில் அமைந்துள்ள இந்தியப் பெருங்கடல் சுறாப்பார் என்னும் மீன்வளத்திட்டின் வள மேலாண்மையிலும் இந்த அலட்சியம் வெளிப்படுகிறது.
- 2018இல் தேசியப் பேரிடர் மேலாண்மை ஆணையம் பேரிடர் முன்னெச்சரிக்கைக் கட்டமைவுகள் தொடர்பாக நிகழ்த்திய பயிலரங்கில் கலந்துகொண்டபோது, ஒக்கிப் பேரிடர் அனுபவத்தின் பின்னணியில், தேசியப் பேரிடர் மேலாண்மைச் சட்டத்திலும் திட்ட நிரலிலும் நடுக்கடல் பேரிடர் மேலாண்மைக் கூறுகளைச் சேர்க்க வேண்டும் என்பதைப் பரிந்துரையாக முன்வைத்தேன்.
- அப்பயிலரங்கில் கலந்துகொண்டிருந்த டெல்லி அதிகாரி ஒருவர் என்னிடம் கேட்டார்: “உங்கள் ஆட்களில் 90% பேரும் சட்ட விரோதமாக மீன் பிடிக்கிறார்கள், இல்லையா?” 2017 ஒக்கிப் பேரிடர் மீட்புப் பின்னணியில் தமிழகத்தின் ஓர் உயர் அதிகாரி, “எல்லை தாண்டிப்போகும் மீனவர்களைப் பற்றி நாங்கள் கவலைப்படத் தேவையில்லை” என்றார்.
- “ஒரு திறமையான அரசாங்கம், நாங்கள் பாதுகாப்பாகக் கடலுக்குள் போய் மீன்பிடிக்க வசதி செய்துதர வேண்டும்; போகாதே, புயல் வரும் என்று சும்மா மிரட்டிக்கொண்டிருக்கக் கூடாது” என்கிறார் விசைப்படகு மீனவர் பயஸ் (1972, தூத்தூர்). அரசுகள் செவிகொடுக்கவில்லை என்பதுதான் சிக்கல்.
அபலையர் மறுவாழ்வு:
- பேரிடரால் நேரும் மரணமும் பொருளிழப்பும் எஞ்சியிருக்கும் மனிதர்களுக்குப் பெருந்துக்கத்தை ஏற்படுத்துகின்றன. அத்துயரம் நிவாரணங்களால் ஈடுசெய்ய முடிகிற இழப்புகள் அல்ல. ஒக்கிப் பேரிடரில் 200க்கும் மேற்பட்டோர் நடுக்கடலில் மாண்டபோது அவர்களை நம்பியிருந்த பெண்கள் ஆதரவற்று நின்றனர். துக்கம் பல அபலையரைத் தற்கொலை எண்ணத்துக்குத் தள்ளியிருந்தது. இப்போது ‘டாட்காம்’, ‘மனிதி’, ‘ஒடா’ ஆகிய முகமைகளின் முனைப்பில் சென்னை ஆற்றுநர் குழுமத்திலிருந்து 12 உளநல ஆற்றுநர்களை வரவழைத்துப் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு உளநல ஆதரவு வழங்கினோம்.
- நெய்தல் அபலையரின் மறுவாழ்வு குறித்துப் பொதுவெளியில் கவனப்படுத்தினோம். பிற சமூகங்களைப் போலன்றி, நெய்தல் பெண்களுக்குக் கருணை அடிப்படையில் வேலைவாய்ப்பு வழங்குவதற்குக் கல்வித் தகுதி தடையாய் நிற்கிறது. வேணாட்டுக் கடற்கரைப் பகுதியில் அடிப்படைத் தகுதியுள்ள ஆறு அபலையருக்கு மாநில அரசு வேலைவாய்ப்பு அளித்தது.
தவறவிட்ட புள்ளிகள்:
- சுனாமிப் பேரிடர்க் காலத்தைவிட ஒக்கிப் பேரிடர்க் காலத்தில் கூர்மையாகவும் வீரியமாகவும் நெய்தல் மக்கள் ஊடகங்களில் தங்களை வெளிப்படுத்தினர். ஆனால், ஊடகர் அருள் எழிலன் குறிப்பிடுவதுபோல, ‘கடற்கரையில் சுதந்திரமாய் வாழ்வது எங்கள் உரிமை’ என்கிற அவர்களின் கருத்தை ஊடகங்கள் தவறவிட்டுவிட்டன. போலவே, நெய்தல் சமூகத்தைச் சார்ந்த சிலர், ‘படித்த இளைஞர்கள் வேலை கிடைக்காததால் கடலுக்குப் போனார்கள்’ என்கிற அபத்தமான கருத்தைச் சொல்லிக்கொண்டிருந்தனர். மீன்பிடித் தொழில் இழிவானது என்கிற மேட்டிமைப் பார்வையிலிருந்து உருவாகும் கருத்து இது.
- இதில் துரைமுத்துவின் பார்வை தெளிவாக உள்ளது: “மீனவர்களுக்கு மாற்றுத் தொழில் என்பது பொருளற்ற பேச்சு; தந்தையின் தொழிலைச் சூழலுக்கும் தேவைக்கும் ஏற்றபடி நவீனமாக்கக் கற்றுக்கொடுத்தால் மகன் வேறு தொழிலுக்குப் போவானேன்?” அறுவடையின் விலையை நிர்ணயிக்கும் ஆற்றல் மீனவர்களிடம் இல்லை.
- கடற்கரை இளைஞர்கள் மீன்பிடிக் கருவி உற்பத்தி, மீன்பிடித்தல், சந்தைப்படுத்தல் சார்ந்த தொழில்நுட்பக் கல்வி கற்றுத் தொழிலில் தடம் பதிப்பதும், கூட்டாண்மை வணிகமுறையில் இறங்குவதும் அப்பெருங்கனவை நனவாக்கும். அதற்கு இசைவாக, கொள்கைத் தளங்களில் கடற்குடிகள் நுழைதல் வேண்டும். 2020 பெருந்தொற்றுக் காலத்தைத் தொடர்ந்து வேணாட்டுப் பட்டதாரி இளைஞர்களும் இளம்பெண்களும் மீன் விற்பனையில் இறங்கியது வரவேற்கத் தகுந்த மாற்றமே.
திணைநிலத்தின் தற்சார்பு:
- திணைநிலச் சமூகத்தின் எதிர்கால நம்பிக்கை அதன் குடிமனையும் அடிப்படை வாழ்வாதாரமும் ஆகும். அவை பேணப்பட்டுவரும் காலம் வரை, சமூகக் கட்டமைப்புகளின் கட்டுறுதி பராமரிக்கப்படும் வரை ஒரு சமூகம் பேரிடர்களை எளிதில் எதிர்கொள்ளும்; பேரிடர் பாதிப்புகளிலிருந்து எளிதில் மீண்டெழும், தன்னை மீளக் கட்டமைத்துக்கொள்ளும். தமிழகக் கடற்கரைகளைப் பொறுத்தவரை, குடிமனைகளும் முதன்மை வாழ்வாதாரமான கரைக்கடல் மீன்வளமும் ஏற்கெனவே பலவீனப்பட்டிருந்தன.
- சுனாமிக்கு முன்னரே கரைக்கடல் (<50மீட்டர் ஆழம்) மீன்வளம் பெரும் சிதைவைச் சந்தித்திருந்தது என்பதை இந்திய அளவைத்தளத் தரவுகள் நிறுவியிருந்தன. பல முதன்மையான மீனினங்கள் காணாமல் போய்
- விட்டதாகத் தமிழகத்தின் மூத்த மீனவர்கள் ஆதங்கப்பட்டனர். கரைக்கடலில் வழமையாக மீன்வளத்தைச் செழிக்கவைக்கும் பருவமழை வெள்ளம் கடலுக்கு வந்துசேரவில்லை. காலநிலைப் பிறழ்வு பருவகாலங்களின் வரிசை முறையையும் பலவகை மீன்களின் சீரான வருகையையும் இல்லாமல் ஆக்கியிருக்கிறது. கொள்கைத் தளங்களில் இவை குறித்த ஆழமான பார்வை இல்லை என்பது முக்கியமான சிக்கல்.
மீன்வளத்தை ஒழுங்குபடுத்த வேண்டும்:
- உயர் தொழில்நுட்பம், பெருஞ்சந்தையின் வரவுக்கு முந்தைய காலத்தில் மீன்பிடிக் கருவி உற்பத்தி, மீன் அறுவடை, சந்தைப்படுத்தல்/மதிப்புக்கூட்டுதல் என்பதான மூன்று வகைத் தொழில்களும் அந்தச் சமூகத்தின் கையிலேயே இருந்தன. அக்காலத்தில் வறுமையும் பஞ்சமும் இருந்தன என்றாலும் அந்தச் சமூகம் தற்சார்பு பேண முடிந்தது; பெண்களின் நேரடிப் பங்களிப்புக்கான இடமும் இருந்தது.
- உள்ளூர்ச் சந்தை உறவுகள் செழித்திருந்தன. நவீனத் தொழில்முறைகளால் மீன்வளம் வளர்ந்தது, கடற்கரையில் பணப்புழக்கம் பெருகியது என்பதெல்லாம் உண்மையே. ஆனால், ஒழுங்குபடுத்தப்படாத மீன்வள வளர்ச்சியின் நிகர விளைவு என்ன? ஆய்வாளர் வ.கீதா சொல்வது போல, ‘மீன்பிடித் தொழில் கடலுக்குத் தொடர்பில்லாதவர்கள் பொருளீட்டும் களமாக மாறிவிட்டது’.
- ‘வளர்ச்சி’யைச் சொல்லி, கடலையும் கடற்கரையையும் பெருவணிகத் திட்டங்களுக்குத் தாரைவார்த்துவரும் ஆட்சியாளர்கள் ஊன்றிப் படித்துத் தீர்வு காண வேண்டிய பல சிக்கல்கள் நெய்தல் நிலத்தில் உள்ளன. நிதியுதவியைவிட, அரசுகளிடம் கடற்குடிகள் எதிர்பார்ப்பது சமூகநீதியைத் தக்கவைக்கும் கொள்கை நடைமுறைகளே. அதோடு, வ.கீதா குறிப்பிடுவதுபோல, ‘பேரிடர்களின்போது மட்டுமே அவர்களைப் பற்றிச் சிந்திப்பது என்கிற மனப்போக்கைச் சமவெளிச் சமுதாயம் கைவிட்டுவிட வேண்டும்’.
நன்றி: இந்து தமிழ் திசை (26 – 12 – 2024)
Leave a Reply
Your Comment is awaiting moderation.