குழந்தைகள் பாதுகாப்பு: அரசின் பொறுப்பு என்ன?
- இந்தியாவின் நாளைய சமூகமே குழந்தைகளும் இளைஞர்களும்தான். ஆனால், நாட்டின் எதிர்காலமான அவர்களில் பலரின் நிகழ்காலம் பாதுகாப்பற்ற நிலையில் இருப்பதுதான் சமகாலப் பெரும் அவலம். தற்போதைய சமூகக் கட்டமைப்பில் குழந்தை வளர்ப்பிடமாகக் குடும்பங்கள் இருக்கின்றன. ஆனால், பல குடும்பங்களில் குழந்தைகளுக்குப் பாதுகாப்பற்ற சூழல் நிலவுகிறது. இவ்வாறான சூழ்நிலைகளால் குழந்தைகளின் உடல்நலன், மனம், கல்வி, முன்னேற்றம் ஆகியவை பின்தங்கியிருப்பதை உணரலாம். இது ஒரு நாட்டுக்குப் பின்னடைவை ஏற்படுத்தும் அவலச் சூழல்.
பாதுகாப்பின்மையால் நிகழ்ந்த திருமணம்:
- ராணிப்பேட்டை மாவட்டத்தின் அமராபுரம் என்கிற கிராமத்தைச் சேர்ந்த ஒரு குடும்பத்தின் நிலையை உதாரணமாகச் சொல்லலாம். அக்குடும்பத்தின் தலைவர் மாற்றுத்திறனாளி. மூன்றாண்டுகளுக்கு முன் அவர் குளத்தில் தண்ணீர் குடிக்கச் சென்றபோது தவறி விழுந்து இறந்துவிட்டார். அதன் பின்னர், கூலி வேலை செய்து தன் குழந்தைகளைக் காப்பாற்றி வந்தார் அவரது மனைவி. அவரும் சமைப்பதற்கான காய் பறிக்க மரத்தில் ஏறியபோது தவறி விழுந்ததால், இடுப்புக்குக் கீழான அவரது இயக்கம் முடங்கிவிட்டது.
- இதனால், அத்தம்பதியின் மூன்று பெண் குழந்தைகளும் பள்ளிக்குச் செல்ல முடியாமல் தாய்க்கு உதவியாக இருந்தனர். பெண் குழந்தைகள் அடிப்படை உரிமையான கல்வியைத் தவறவிட்டுவிட்டனர். அவர்களில் ஒருவர் 17 வயது நிரம்புவதற்குள் காதல் திருமணம் செய்துகொண்டார். தன்னுடைய எதிர்காலத்துக்கும், நிகழ்காலத்துக்கும் உத்தரவாதம் இல்லை என்ற அச்சமே அவரைத் திருமண உறவுக்குள் தள்ளியுள்ளது. இதைத் தனிப்பட்ட குடும்பப் பிரச்சினையாகப் புறந்தள்ள முடியாது. இது போன்ற ஏராளமான குடும்பங்கள் தமிழகத்தில் உள்ளன. அவர்களுக்கெல்லாம் சமூகப் பாதுகாப்பை உறுதிசெய்வது அரசின் கடமை.
குழந்தையின் வளர்ச்சியில் பாதிப்பு:
- குழந்தை ஆரோக்கியமாக வளர வேண்டும் என்றால், குழந்தையை வளர்க்கும் பெற்றோரின் மனநலன் முக்கியமானது. அதேநேரத்தில், அக்குடும்பம் போதுமான பொருளாதார வசதியையும், மருத்துவம், கல்வி, அரசின் குழந்தை நலத்திட்டங்கள் போன்றவை குறித்த புரிதலையும் பெற்றிருப்பது அவசியம்.
- ஆனால் இந்தியச் சமூகம், படிநிலை ஏற்றத்தாழ்வுடைய சமூகம் என்பதால், பல குடும்பங்கள் கல்வியிலும் சுகாதாரத்திலும் பின்தங்கியுள்ளன. இதனால் குழந்தைகளின் வளர்ச்சி மனதளவிலும், உடலளவிலும் பாதிப்படைகின்றன. திருவண்ணாமலை மாவட்டம் ஜவ்வாது மலை முழுவதும் குழந்தைகளின் வளர்ச்சி நிலை குன்றியிருப்பதை உணர முடியும்.
- அங்கு வாழும் மக்கள் மலையாளி பழங்குடி சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள். மலையின் தொலைக்கோடியான கிராமம் கல்லிப்பாறை. கிராமத்தில் உள்ள குழந்தைகள் ஒவ்வாமை, நீரிழிவு போன்ற நோய்களால் பாதிக்கப்பட்டிருந்தனர். அங்குள்ள ஒரு குழந்தைக்கு மூளை வளர்ச்சி குன்றியுள்ளது. ஒரு வயது நிரம்பிய குழந்தைக்குத் தலைகூட நிமிரவில்லை; ஒரு வயதுக்கான உடல் எடையும், வளர்ச்சியும் இல்லை. இதற்கு மருத்துவச் சிகிச்சை இதுவரை அளிக்கப்படவில்லை.
- குழந்தையின் தாய்க்கு அலோபதி பற்றிய விழிப்புணர்வு இல்லாததாலும், குறைந்தபட்சக் கல்வி, பொருளாதார வசதி அக்குடும்பத்துக்கு உறுதி செய்யப்படாததாலும், அவர்கள் குழந்தையை மருத்துவமனைக்கு அழைத்துச் செல்லப் பயப்படுகிறார்கள்.
- அக்குடும்பத்தினருக்கு இந்தியக் குடிமக்கள் என்பதற்குச் சாட்சியான ஆதார் அட்டை, வாக்காளர் அடையாள அட்டை என எதுவுமே இல்லை. குழந்தையின் தாயும் ஊட்டச்சத்துக் குறைவால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளார். அவருக்குத் தன்னுடைய வயதைக்கூடச் சொல்லத் தெரியவில்லை. இச்சூழ்நிலையில் வாழும் அக்குழந்தை நிகழ்காலத்திலேயே வெளியில் சொல்ல முடியாத வலியை அனுபவித்துவருகிறது.
- இவையெல்லாம் அரசாங்கத்தின் அலட்சியப் போக்கு, சாதிய ஏற்றத்தாழ்வுகள் ஆகியவற்றின் விளைவுகளே. குழந்தைகளின் வளர்ச்சி விகிதத்தில் சாதி அளவுகோலும் முக்கியப் பங்கு வகிப்பதைச் சமீபத்திய ஆய்வு நிரூபிக்கிறது. மலேசியாவின் மோனேஷ் பல்கலைக்கழகத்தைச் சேர்ந்த ராஜேஷ் ராமச்சந்திரன், அசோகா பல்கலைக்கழகத்தின் அஷ்வினி, தேஷ்பாண்டே ஆகிய இரண்டு வல்லுநர்கள் மேற்கொண்ட இந்த ஆய்வு குழந்தைகளின் வளர்ச்சியில் சாதி பெரும் தாக்கத்தைச் செலுத்துவதாகக் குறிப்பிடுகிறது.
- ஆதிக்கச் சாதிகளில் பிறந்த குழந்தைகளின் வளர்ச்சியைக் காட்டிலும் பட்டியல் சாதியினர் / பழங்குடியினர் குழந்தைகளின் வளர்ச்சி குறைபட்டுள்ளதாகவும், ஆண் குழந்தைகளின் வளர்ச்சியைக் காட்டிலும், பெண் குழந்தைகளின் வளர்ச்சி குறைபட்டுள்ளதையும் ஆய்வு மேற்கோள் காட்டுகிறது. வழக்கமாக வெறுமனே வயதுக்கு ஏற்ற உயரத்தையும், உடல் எடையையும் மட்டுமே வைத்துக் குழந்தைகள் வளர்ச்சி அளவிடப்படுகிறது.
- வளர்ச்சி குன்றியிருப்பதற்கு மரபியலும் காரணம் என்றும் காலங்காலமாகச் சொல்லப்படுவதால் ஊட்டச்சத்துக் குறைபாடு பெரியளவில் பேசு பொருளாகவில்லை. எனவே சுகாதாரம், ஊட்டச்சத்து, ஆரம்பகாலக் கற்றல் ஆகியவற்றை உள்ளடக்கும்போதுதான் உண்மையான வளர்ச்சி விகிதத்தை அளவிட முடியும் என்று ஆய்வை மேற்கொண்ட அஷ்வினி, ராஜேஷ் இருவரும் குறிப்பிடுகின்றனர்.
வீடு என்கிற கட்டுமானம்:
- ஒரு குடும்பத்தின் அமைதிக்கும், குழந்தைகளின் மனநலனுக்கும் குறைபாடற்ற வீடு (கட்டிடம்) என்பது இன்றியமையாதது. இதில் கிராமம், நகரம் என்று வித்தியாசம் இல்லாமல் விளிம்புநிலை மக்களின் வீடுகள் குறுக லானவை. இதற்கு இடப்பற்றாக்குறை மட்டும் காரணமல்ல. இது சமூகத்தில் நிலவும் ஏற்றத்தாழ்வுகளின் பிரதிபலிப்பே. இவ்வாறான வீடுகளில் தனியுரிமை (Right to privacy) என்பதற்கே வாய்ப்பில்லை. இதனால் தம்பதிகள் இருவருக்கும் இடையிலான சண்டைகளாக இருந்தாலும் சரி, உறவாக இருந்தாலும் சரி அவர்களுக்கு எந்தவிதத் தனியுரிமையும் கிடையாது.
- தனியுரிமை இல்லாததால் குடும்பத்தின் குழந்தைகள் எல்லாவற்றையும் கவனிக்கின்றனர். தாய் - தந்தை உறவின் ஈர்ப்பால் குழந்தைகள் சிறு வயதிலேயே திருமண உறவுக்குள் தள்ளப்படும் அவலமும், கசப்பான குடும்ப அனுபவங்களால் குழந்தைகள் குற்றவாளியாவதும் தொடர்ச்சியாக நிகழ்கின்றன. சுகாதாரமான, தனியுரிமை பாதுகாக்கப்படும் வகையிலான வீட்டை உறுதிசெய்வது அரசாங்கத்தின் கடமை.
குடும்ப வன்முறை:
- குடும்பங்கள் அன்பையே அடிப்படையாகக் கொண்டிருக்க வேண்டும்; வன்முறையை அடிப்படையாகக் கொண்டிருந்தால் அது ஒட்டு மொத்தச் சமூகத்துக்கும் சாபக்கேடு. மண உறவில் கசப்பான அனுபவங்கள் இருவருக்கும் ஏற்படலாம். ஆனால், வன்முறையால் பாதிக்கப்படுவது பெரும்பாலும் பெண்களே. அதேநேரத்தில், குழந்தை வளர்ப்பும் பெண்கள் தலையில் திணிக்கப்பட்டிருக்கும் சூழ்நிலையில், வன்முறையால் பாதிக்கப்பட்ட தாய் தனது கோபத்தையும் வருத்தத்தையும், தனக்கு ஏற்பட்ட காயங்களையும் குழந்தைகளிடமே வெளிப்படுத்துகிறார்.
- இதனால், குழந்தைகள் மனதளவில் பாதிக்கப்படுவர். அவர்கள் வளர்ந்த பிறகும் அதன் தாக்கத்தை அனுபவிப்பர். குழந்தைகளுக்கு ஏற்படும் பாதிப்பைத் தவிர்க்க, குழந்தையை வளர்க்கும் தாயின் மனநிலையைப் பாதுகாப்பது அவசியம் என்பதைச் சமூகமாக நாம் உணர வேண்டும்.
அரசின் கடமை என்ன?
- சமுதாயத்தில் மனித வளத்தைப் பேணிப் பாதுகாக்கும் முழுக் கடமையும் அரசுக்கே உள்ளது. பொருளாதாரத்திலும் குடும்ப அமைப்பு முறையிலும் பாதுகாப்பற்று உள்ள குடும்பங்களின் குழந்தைகளின் பராமரிப்புச் செலவை அரசு ஏற்க வேண்டும்.
- குழந்தை நலன் என்பது குடும்ப நலனை அடிப்படையாகக் கொண்டிருக்கும்பட்சத்தில், வருங்காலங்களில் குடும்பங்களின் பொருளாதாரத்தையும் உறுதிசெய்யும் வகையில் அரசுத் திட்டங்கள் வரையறுக்கப்பட வேண்டும். தனியுரிமையுடன் கூடிய வீட்டை அனைவருக்கும் சாத்தியப்படுத்தும் கடமையும் குடும்பங்களை ஜனநாயகப்படுத்தும் கடமையும் அரசுக்கு உள்ளது. குழந்தைகளுக்காக இக்கோரிக்கைகளைக் கூட்டாக வலியுறுத்தும் கடமை சமூகமாக நமக்கும் உள்ளது.
நன்றி: இந்து தமிழ் திசை (09 – 01 – 2025)