PREVIOUS
✖
விதியைத் திறந்து பார்த்த சுபத்திரை
September 15 , 2024
5 hrs 0 min
8
0
விதியைத் திறந்து பார்த்த சுபத்திரை
- பீஷ்மரின் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு குருஷேத்திரப் போரைத் துரோணர் தலைமையேற்று நடத்துகிறார். பதின்மூன்றாம் நாள் யுத்தத்தில் யுதிஷ்டிரனைச் சிறைப் பிடிக்க துரோணர் பத்மவியூகம் அமைக்கிறார். யுதிஷ்டிரனுக்காக உருவாக்கப்பட்ட பத்மவியூகத்தில் அபிமன்யு மாட்டிக்கொள்கிறார். பத்மவியூகத்தை உடைத்துக்கொண்டு உள்ளே செல்லத் தெரிந்த அவருக்கு, வெளியேறும் வழி தெரியவில்லை. துரோணர், கிருபர், சகுனி, கர்ணன், அஸ்வத்தாமன், கிருதவர்மன் உள்ளிட்ட கௌரவர் படையால் கொடூரமாகக் கொல்லப்படுகிறார் அபிமன்யு.
- பெரும் துயரமடைந்த சுபத்திரை, அபிமன்யுவின் மறைவுக்குத் தன் அண்ணன் கிருஷ்ணனே காரணம் என்கிறார். போரின் நிறைவில் இறந்துபோனவர்களுக்காக நீர்க்கடன் செலுத்தப்படுகிறது. அந்நாளில் சுபத்திரைக்கும் கிருஷ்ணனுக்கும் இடையே நடைபெறும் உரையாடல்தான் எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் ‘பத்மவியூகம்’ கதையின் மையம். பாரதப் பிரதிகளில் இந்த உரையாடல் இல்லை. ஜெயமோகன்தான் சுபத்திரை கதாபாத்திரத்தின் வழியாக இதை நடத்துகிறார்.
- சுபத்திரை, திரௌபதியை எப்படிப் புரிந்துகொண்டார் என்கிற இடமும் புனைவில் முக்கியத்துவம் பெறுகிறது. திரௌபதியின் சபதத்தை நிறைவேற்றவே கிருஷ்ணனுடன் சேர்ந்துகொண்டு பாண்டவர்கள் குருஷேத்திரப் போரை நடத்துகிறார்கள் என்பது சுபத்திரையின் எரிச்சல். பாண்டவர்கள் போரில் வெற்றிபெற்று ஆட்சிக் கட்டிலேறும்போது சக்ரவர்த்தினியாகச் சிம்மாசனத்தில் அமரப் போகிறவர் திரௌபதி. அதற்கு ஏன் என் மகனைப் பலிகொடுக்க வேண்டும் என்கிற கோபமும் சுபத்திரையிடம் இருக்கிறது. அர்ஜுனனை நான்கு பெண்கள் திருமணம் செய்துகொள்கிறார்கள். அதில் திரௌபதியும் சுபத்திரையும் மட்டுமே அர்ஜுனனுடன் இருப்பவர்கள். சுபத்திரைக்கு முன் அர்ஜுனனை மணந்துகொண்ட திரௌபதிக்கே எல்லா மரியாதையும் கிடைக்கிறது. இவ்விருவருக்கு இடையிலான இந்தப் பிரச்சினைகளையும் ஜெயமோகன் சிறப்பாகக் கையாண்டிருக்கிறார். இவையெல்லாம் மூலப் பிரதிகளில் இல்லாதவை.
- அர்ஜுனனின் இருப்பும் சுபத்திரையால் கடுமையாக விமர்சிக்கப்படுகிறது. அர்ஜுனன் ஒரு பெண் வேட்டைக்காரன் என்ற குற்றச்சாட்டை சுபத்திரையும் உறுதிப்படுத்துகிறார். கங்கைக் கரையில் முதியவர்களும் பெண்களும் குழந்தைகளுமே நிரம்பியிருக்கிறார்கள். இளைஞர்களே இல்லாத கங்கைக் கரை சுபத்திரைக்குள் பெரும் பதற்றத்தை உருவாக்குகிறது. இந்தப் போர் பெரும் திரளான விதவைகளைத்தான் உருவாக்கியது. அதுதான் குருஷேத்திரப் போரை வெற்றிகரமாக நடத்திமுடித்த கிருஷ்ணனின் ஆகப்பெரும் சாதனையாக சுபத்திரையால் பார்க்கப்படுகிறது.
- தன் உதிரத்திலிருந்து உருவான குரு வம்சத்தின் அழிவை வியாசர் பார்க்கிறார். இச்சூழலில், போர் தொடர்பான சுபத்திரையின் கேள்விக்கு வியாசர் அளிக்கும் பதில்கள் முக்கியமானவை. “இதெல்லாம் எதற்காகத் தாத்தா? யாருடைய லாபத்திற்காக?” என்கிறார் சுபத்திரை. “எதற்காக என்று மட்டும் கேட்காதே. அப்படிக் கேட்க ஆரம்பித்தால் தெய்வங்களே திகைத்து நின்றுவிடுவார்கள்” என்கிறார் வியாசர். எல்லாவற்றுக்கும் காரணம் இவர்தான் என்று கிருஷ்ணனைக் கைகாட்டுகிறார் சுபத்திரை. “ஆட்சிக்காகச் சகோதரன் கழுத்தைச் சகோதரன் அறுக்கலாம்” என்று உபதேசம் செய்தவர் இவர்தான் என்கிறார் சுபத்திரை. தங்கையின் குற்றச்சாட்டை கிருஷ்ணன் அமைதியாகக் கேட்டுக்கொண்டிருக்கிறார். அந்தச் சூழலில் கிருஷ்ணனால் அப்படித்தான் இருக்க முடிகிறது.
- போரை மனிதர்களால் தொடங்க மட்டும்தான் முடியும்; அதன் முடிவு தொடங்கியவரின் எல்லைக்கு அப்பாற்பட்டது என்பதை கிருஷ்ணரை அருகில் வைத்துக்கொண்டே வியாசர் சொல்கிறார். விதியைத் திறந்து பார்க்கும் விபரீத விளையாட்டையும் சுபத்திரை ஆடுகிறார். இந்தப் பகுதியில்தான் புனைவு பெரும் பாய்ச்சலை நிகழ்த்தியுள்ளது.
- அடுத்த பிறவியிலாவது பத்மவியூகத்திலிருந்து வெளியேறும் வழியை அபிமன்யுவிற்குச் சொல்ல வேண்டும் என்கிறார் சுபத்திரை. வியாசர் ஒரு ரிஷியை அழைத்துவருகிறார். அடுத்த பிறவியின் சுவரைத் தாண்ட நினைப்பது தெய்வங்களின் அதிகாரத்திற்கு அறைகூவலிடும் செயல் என்கிறார் ரிஷி. இச்செயலுக்குப் பின் நிகழும் எதைப் பற்றியும் சுபத்திரை கவலைப்படவில்லை. அவருக்கு அபிமன்யுவுடன் உரையாட வேண்டும்; பிறவிகள்தோறும் தொடரும் விதியின் சூட்சுமத்தை அவருக்குச் சொல்ல வேண்டும். அடுத்த பிறவியிலாவது தன் இறப்புக்குப் பின்னாலுள்ள காரணத்தை அவர் அறிந்துகொள்ள வேண்டும்; இதற்காக எந்த அறத்தையும் மீற சுபத்திரை தயாராக இருக்கிறார்.
- ஜெயமோகன் அடுத்த பிறவி குறித்த இன்னொரு திறப்பையும் இப்புனைவினூடாகக் காட்டுகிறார். கருபீடம் ஏறிவிட்ட அபிமன்யு ஒரு தாமரை மலரில் புழுவாக நெளிந்துகொண்டிருக்கிறான். அபிமன்யு அருகில் இன்னொரு புழு நெளிந்துகொண்டிருக்கிறது. அந்தப் புழு யாரெனக் கேட்கிறார் சுபத்திரை. “அது எதற்கு உனக்கு?” என்கிறார் ரிஷி. சுபத்திரை அடம்பிடிக்கிறார். அந்தப் புழு, கோசல மன்னன் பிருகத்பாலன் என்கிறார். பிறவிகள்தோறும் இருவருக்கும் இடையே மாற்ற முடியாத ஓர் உறவு தொடர்வதை ரிஷி அறிவிக்கிறார்.
- பதின்மூன்றாம் நாள் யுத்தத்தில் அபிமன்யுவைக் கொல்லவந்த கோசல மன்னனான பிருகத்பாலனைக் கொன்றுவிட்டே அபிமன்யு தன் மரணத்தைத் தழுவுகிறார். இந்தப் பிறவியில் அவர்கள் இருவரும் இரட்டைப் பிறவிகள். சுபத்திரைக்குப் பதற்றம் அதிகரிக்கிறது. முந்தைய பிறவிகளிலும் அவர்கள் இருவருக்கும் தொடர்பிருந்திருக்கிறது. அவர்கள் இருவரும் இரட்டையர்கள் என்பதைத் தவிர, அவர்கள் என்னவாகப் பிறந்திருக்கிறார்கள் என்பதை ரிஷியால் அறிய இயலவில்லை; அவர் சொல்ல விரும்பவில்லை.
- இந்தப் பிறவியில் பிருகத்பாலனால் அபிமன்யுவிற்குப் பிரச்சினை வருமென்று சுபத்திரை கருதுகிறார். “உன்னுடன் இருப்பவன் உன்னால் கொல்லப்பட்ட பிருகத்பாலன்; அவனிடம் எச்சரிக்கையாக இரு” என்று அபிமன்யுவிடம் சுபத்திரை உரக்கக் கூறுகிறார். சுபத்திரையின் இச்செயல் விதியின்மீது நிகழ்த்தப்பட்ட குறுக்கீடாக ரிஷி கருதுகிறார். இப்பிறவியில் பாதுகாக்க முடியாத அபிமன்யுவை அடுத்த பிறவியிலாவது பாதுகாக்க வேண்டும் என்று சுபத்திரை கருதுகிறார். கிருஷ்ணன் சுபத்திரையின் இச்செயலை வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறார்.
- போரைத் தொடங்கியவர் கிருஷ்ணனாக இருந்தாலும் அவரது எண்ணப்படி போர் முடியவில்லை. போரின் இறுதியில் காந்தாரியால் கடுமையான சாபங்களைப் பெறுகிறார் கிருஷ்ணன். போர் தொடங்குவதற்கு முன்பிருந்த தருணத்தையே கிருஷ்ணன் இப்போது விரும்புகிறார். அத்தனை எதிரிகளையும் ஆரத் தழுவிக்கொள்ள ஒவ்வொருவருமே தயாராக இருக்கிறார்கள் என்று சுபத்திரையிடம் கூறுகிறார்.
- மனிதப் பிறப்பு என்பதே பத்மவியூகத்தில் மாட்டிக்கொண்ட கதைதான். இதற்குள் உள்ளே செல்ல மட்டும்தான் வழி தெரியும். வெளியேறும் வழியை ஒருவரும் அறிந்திருக்கவில்லை என்ற புரிதலை இப்புனைவு வாசிப்பவருக்குக் கடத்துகிறது.
நன்றி: இந்து தமிழ் திசை (15 – 09 – 2024)
Leave a Reply
Your Comment is awaiting moderation.