எல்லை மீறும் வேலை நேரம்
- அன்னா செபாஸ்டினுக்குத் தெரியாது, தன் வாழ்வு இப்படி முடிந்து போகும் என்று. 26 என்பது சாகும் வயதில்லை. அன்னாவுக்குச் சில கனவுகள் இருந்தன. பட்டயக் கணக்காளராக (chartered accountant) வேண்டும். அவரால் ஆக முடிந்தது. அதற்கான தேர்வுகளில் சிறப்புத் தேர்ச்சி பெற்றார். மதிப்புமிக்க வேலை ஒன்றில் சேர வேண்டும்.
- சேர்ந்தார். பேர் பெற்ற கணக்காய்வு நிறுவனமான ‘ஏர்ன்ஸ்ட் & யங்’கில் வேலை கிடைத்தது. பட்டயம் பெறும் விழாவில் பெற்றோர் பங்கேற்க வேண்டும் என்று விரும்பினார். அதுவும் நடந்தது. அதற்காகத் தனது பெற்றோரைக் கொச்சியிலிருந்து புணே நகருக்கு வரவழைத்தார். அந்த விழா ஜூலை 7 இல் நடந்தது. அது விடுமுறை நாள், ஞாயிற்றுக்கிழமை. ஆனாலும் அரங்குக்கு அன்னாவும் பெற்றோரும் தாமதமாகத்தான் போயினர். ஏன்?
- அன்னா தொடர்ந்து தனது மடிக்கணினியிலும் திறன்பேசியிலும் அலுவலக வேலைகளை மேற்கொண்டபடி இருந்தார். தங்கள் மகளுடன் கழித்த கடைசி நாள்கள் அவை என அந்தப் பெற்றோருக்கு அப்போது தெரியாது. உண்ணாமலும் உறங்காமலும் பகலிரவாகப் பணியாற்றினார் அன்னா.
- அதீத வேலைப்பளு அவரை உடலாலும் மனத்தாலும் உணர்வாலும் பிழிந்தெடுத்தது. ‘இந்த வேலை வேண்டாம் மகளே’ என்றனர் பெற்றோர். அன்னா கேட்கவில்லை. நம் சமூகத்தில் கடும் உழைப்பு மகிமைக்குரியது. கார்ப்பரேட் நிறுவனங்கள், தங்கள் ஊழியர்களிடம் அந்த மகிமையை இன்னும் ஊதிப் பெரிதாக்குகின்றன. அதில் பலியான ஒருவர்தான் அன்னா.
- சால மிகுத்துப் பெய்ததால் கடந்த ஜூலை 20 அன்று அந்த இளம் பெண்ணின் அச்சு முறிந்தது. மனமொடிந்த அன்னாவின் தாயார் நிறுவனத்தின் தலைவருக்குக் கடிதம் எழுதினார். அது செப்டம்பர் மத்தியில் சமூக வலைதளங்களில் வெளியானது. கார்ப்பரேட் நிறுவன ஊழியர்களை அழுத்தும் வேலை நுகத்தடி பேசுபொருளானது.
வீட்டை விழுங்கியது வேலை:
- வீட்டில் இருந்தபடியே வேலை என்பது கரோனா காலத்தில்தான் ஆரம்பமானது. தகவல் தொழில்நுட்பத் துறைகளிலும், பொறியியல், சட்டம், நிதி, மேலாண்மை சார்ந்த தொழில் துறைகளிலும், அறிவியல், ஊடகம், கணக்காய்வு சார்ந்த துறைகளிலும் பணியாற்றுவோருக்கு இது வரமாக அமைந்தது.
- இது பின்னாளில் சாபமாக மாறும் என்பதை அவர்கள் அறிந்திருக்கவில்லை. பெருந்தொற்று விலகிய பிறகும் வீட்டிலிருந்து பணியாற்றுவது தொடர்ந்தது. சில நிறுவனங்கள் எல்லா நாள்களிலும் வீட்டிலிருந்து பணியாற்ற ஊழியர்களை அனுமதித்தன.
- சில நிறுவனங்கள் வாரத்தில் இரண்டோ மூன்றோ நாள்கள் அலுவலகம் வந்தால் போதுமென்றன. இதனால் அலுவலகம் அளவில் சிறிதானது. வாடகையும் பராமரிப்புச் செலவினங்களும் குறைந்தன. கூட்டங்களும் உரையாடல்களும் இணைய வழியில் நடைபெற்றன. ஊழியர்களுக்குப் போக்கும் வரவும் மிச்சமாகின. இது இரு சாராருக்கும் வெற்றி என்றனர் நிறுவனத் தலைவர்கள். இல்லை, இது ஊழியர்களுக்கு வெற்றியாக அமையவில்லை. அன்னாவின் கதை சொல்வது அதைத்தான்.
- இந்த நிறுவனங்கள் கர்ணனின் கவச குண்டலங்களைப் போல ஊழியர்களுக்கு மடிக்கணினியும் திறன்பேசியும் வழங்கின. இப்போது அகாலத்தில் மட்டுமில்லை, நல்ல பகல் வெளிச்சத்தில்கூட எந்த மேலாளரும் தம் ஊழியரைத் தொலைபேசியில் அழைப்பதில்லை. மாறாக, மின்னஞ்சல்களும் குறுஞ்செய்திகளும் கால நேரமின்றி அனுப்பப்படும்.
- படுக்கையில், சாப்பாட்டு மேசையில், கழிப்பறையில், பயணத்தில் அவை ஊழியர்களைத் துரத்தும். முடிக்க வேண்டிய அறிக்கைகளையும் கணக்கீடுகளையும் நிரல்களையும் அவை நினைவூட்டிக்கொண்டே இருக்கும். இவை ஊழியர்களின் உள் மனதில் புகுந்து அச்சுறுத்தும். அவர்களைக் குற்ற உணர்வுக்கு உள்ளாக்கும். சிந்தையும் செயலும் வேலையைச் சுற்றியே சுழலும்.
நீண்ட நேரம் உழைப்பதால் என்ன நடக்கும்?
- சுரப்பிகள் பாதிக்கப்படும். ரத்த அழுத்தம் மிகும். ரத்தச் சர்க்கரை யின் அளவு மாறும். நோய் எதிர்ப்புச் சக்தி குறையும். அடிக்கொரு தரம் தலை வலிக்கும். அடுத்த கட்டமாக இதயத்தின் ரத்த நாளங்கள் குறுகும். இதனால் இதயத்துக்குச் செல்லும் ரத்தமும் குறையும்.
- அடுத்து ரத்தம் குறைந்த பகுதியின் திசுக்கள் செயலிழக்கும். சிலருக்கு இது மாரடைப்பு வரை போகக்கூடும் என்கிறார்கள் மருத்துவர்கள். இதுதான் அன்னாவுக்கு நேர்ந்திருக்கும் என்று கருதப்படுகிறது.நீண்ட நேரம் வேலை பார்ப்பதால் உடற்பயிற்சி இல்லாமல் போகும். உறக்கம் கெடும். உணவு நேரம் பிறழும். துரித உணவு பழக்கமாகும். காபியும் தேநீரும் அதிகமாகும். உடல் பருமன் கூடும். சிலரிடத்தில் மதுவும் புகையும் வந்துசேரும். சோர்வு, கவலை, அழுத்தம், சினம், படபடப்பு எல்லாம் அதிகமாகும். இது குடும்ப உறவுகளையும் பாதிக்கும்.
எட்டு மணி நேர வேலை:
- தொழிற் புரட்சி (1760-1840) இயந்திரங்களைக் கொண்டுவந்தது. உற்பத்தி பெருகியது. ஆனால், ஒவ்வொரு நாளும் 10 முதல் 16 மணி நேரம் வரை வேலை பார்க்குமாறு தொழிலாளர்கள் நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டனர். 19 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் பெரும் போராட்டங்களைத் தொடர்ந்து 8 மணி நேர வேலை பல மேற்கு நாடுகளில் நடப்புக்கு வந்தது. மே முதல் நாள் தொழிலாளர் நாள் கொண்டாட்டம் இந்த வெற்றியைத்தான் குறிக்கிறது. 1919இல் ஐ.நா.வின் பன்னாட்டுத் தொழிலாளர் அமைப்பு (ஐ.எல்.ஓ) இதை உறுப்பு நாடுகள் அனைத்துக்குமான பொதுத் தீர்மானமாக்கியது.
- 2021இல் அதே ஐ.எல்.ஓ. உலகெங்கும் 48.8 கோடி மக்கள் ஒவ்வொரு வாரமும் 55 மணி நேரத்துக்கும் கூடுதலாக உழைக்கிறார்கள் என்றது. அதாவது, இவர்கள் ஒரு வாரத்தில் பணியாற்றுவது ஐந்து நாள்கள் எனில், நாளொன்றுக்கு 11 மணி நேரத்துக்குக் கூடுதலாகவும், ஆறு நாள்கள் எனில், 9 மணி நேரத்துக்குக் கூடுதலாகவும் பணியாற்றுகிறார்கள்.
- 2016இல் மட்டும் கூடுதல் நேரம் பணியாற்றியதால் 7,45,000 பேர் இதய நோயால் உயிரிழந்திருப்பதாக அந்த அறிக்கை தெரிவிக்கிறது. இந்தியாவில் சரி பாதிக்கும் அதிகமான ஊழியர்கள் 55 மணி நேரத்துக்கும் அதிகமாகப் பணியாற்றுவதாகச் சொல்கிறது இன்னொரு தரவு.
என்ன செய்யலாம்?
- இந்தப் பிரச்சினையை மூன்று தளங்களில் எதிர்கொள்ள வேண்டும். முதலாவதாக, ஊழியர்கள் தங்கள் உரிமைகளைக் கோரிக்கைவிடுத்துப் பெற வேண்டும். தொழிற்சங்கங்கள் என்பவை கைகளில் அழுக்கேற உழைப்பவர்களுக்கும் அரசு அலுவலர்களுக்கும் மட்டுமானவையல்ல. தனியார் நிறுவனங்களின் வெள்ளை காலர் ஊழியர்களும் தங்களுக்கான சங்கங்களைக் கட்ட வேண்டும். அப்போதுதான் நியாயமற்ற வேலைகள் சுமத்தப்படும்போது ‘இல்லை’ என்று மறுக்கிற துணிவு வரும்.
- அன்னாவின் மேலாளர் முதல் நாள் மாலை ஒரு வேலையைக் கொடுத்துவிட்டு, அதை அடுத்த நாள் காலையில் முடித்துத்தர வேண்டும் என்று கேட்பாராம். இடையில் இருக்கிற இரவில் அந்த வேலையைச் செய்தாக வேண்டும்.
- இரண்டாவதாக, கார்ப்பரேட் நிறுவனங்கள் விதிக்கப்பட்ட நேரத்துக்கு மேல் வேலை வாங்கக் கூடாது. இது குறித்து வெளிப்படையான உரையாடல் நடப்பதற்கான சூழல் நிறுவனத்தில் இருக்க வேண்டும்.
- இது மயிலிடம் இறகை யாசிப்பதைப் போன்றதுதான். ஆனால், சமூகத்தில் இதைப் பற்றிய விழிப்புணர்வு இருந்தால், லட்சுமணக் கோட்டைத் தாண்டுவது நிறுவனங்களுக்கு விதியாக அல்ல, விதிவிலக்காக மாறும். மூன்றாவதாக, ஊழியர் நலன்கள் மீறப்படும்போது அரசு சட்டங்களைக் கடுமையாக அமல்படுத்த வேண்டும். அன்னாவின் தாயார் எழுதிய கடிதம் பரவலானதைத் தொடர்ந்து, தேசிய மனிதவள ஆணையம் இதை ஒரு வழக்காக எடுத்துக்கொண்டிருக்கிறது.
- மராட்டிய தொழில் துறை அமைச்சகம் இது குறித்த விசாரணையைத் தொடங்கியுள்ளது. மத்தியத் தொழில் துறை அமைச்சகமும் விசாரிக்கப்போவதாகச் சொல்லியிருக்கின்றது. எதிர்க்கட்சித் தலைவர் ராகுல் காந்தி அன்னாவின் பெற்றோரோடு பேசியிருக்கிறார். சில எதிர்க்கட்சிகள் நாடாளுமன்றத்தில் ஒரு விவாதத்தை முன்னெடுக்கப் போகின்றன. இந்தச் சமூக கவனம் நல்லது.
- அன்னாவின் ஈமச்சடங்குக்கு அவர் ‘உயிரைக் கொடுத்து’ பணியாற்றிய நிறுவனத்திலிருந்து ஒருவர்கூட வரவில்லை. இந்நேரம் அன்னாவின் இடத்தில் அந்த நிறுவனம் இன்னொரு ‘மனித இயந்திரத்தை’ நியமித்திருக்கக்கூடும். ஆனால், அன்னாவின் குடும்பத்துக்கு அவரது இழப்பு நிரந்தரமானது. இன்னொருவரால் இட்டு நிரப்ப முடியாதது.
- ‘நாங்கள் அனுபவிக்கும் துக்கமும் அதிர்ச்சியும் இன்னொரு குடும்பத்துக்கு நேராதிருக்கட்டும்’ என்று தனது கடிதத்தை முடித்திருந்தார் அன்னாவின் தாயார். அதற்கு சிவில் சமூகமும், அரசியல் கட்சிகளும் தொழிற்சங்கங்களும், முக்கியமாக ஊழியர்களும் ஒன்றுசேர்ந்து குரல் எழுப்ப வேண்டும். அப்போது வேலை நேரம் கட்டுக்குள் வரும். கார்ப்பரேட் நிறுவனங்களில் அன்னாக்களின் துயரங்கள் முடிவுக்கு வரும்.
நன்றி: இந்து தமிழ் திசை (27 – 09 – 2024)