PREVIOUS
✖
பிறருக்காகத் தன் உயிரைக் கொடுப்பவர்கள் இருக்கிறார்களா?
November 24 , 2024
6 days
32
0
- கரிசல் இலக்கியத்தின் முன்னோடி எழுத்தாளரான கி.ராஜநாராயணன், ‘ஜடாயு’ என்றொரு சிறுகதை எழுதியுள்ளார். தொன்மக் கதையான ராமாயணத்தில் இடம்பெறும் ஒரு பறவை ‘ஜடாயு’. கழுகுகளின் அரசன் என்று ஜடாயு அழைக்கப்படுகிறது.
- ஒருமுறை தசரதன் காட்டுக்கு வேட்டையாடச் சென்றபோது அவரது உயிரை ஜடாயு காப்பாற்றியது. அன்றிலிருந்து தசரதனுக்கு ஜடாயு நெருக்கம். காலம் ராமனையும் காட்டுக்கு அனுப்பியது. தண்டகாரண்யத்தில் ஜடாயுவைச் சந்திக்கிறார் ராமன். இருவரும் தத்தமது வரலாறுகளைப் பகிர்ந்துகொள்கின்றனர். தசரதன் மறைவுக்காக ஜடாயு வருந்துகிறது. உயிர் துறக்கவும் துணிகிறது. ஏற்கெனவே ஒரு தந்தையை இழந்துவிட்டேன்; உங்களையும் இழக்க விரும்பவில்லை என்கிறார் ராமன். ‘நீங்கள் மூவரும் காட்டில் இருக்கும்வரை உங்களுக்குப் பாதுகாப்பாக இருப்பேன்; பின்னர், உயிர் துறப்பேன்’ என்கிறது ஜடாயு.
- பஞ்சவடியில் ராமர், லட்சுமணர் தங்குவதற்கு உதவுகிறது. இந்நிலையில், ராவணன் சூழ்ச்சிசெய்து சீதையைக் கடத்திச் செல்லும்போது ராவணனுடன் கடுமையாகப் போர் புரிகிறது ஜடாயு. ராவணனது கொடி, குண்டலம், திருமுடி, கவசம், வில் முதலியவற்றுடன் அவரது தேரையும் தேர்ப்பாகனையும் சிதைத்து அழிக்கிறது ஜடாயு. சினம் கொண்ட ராவணன், ஒப்பற்ற தெய்வ வாளால் ஜடாயுவின் சிறகுகளை வெட்டி வீழ்த்துகிறார். ஜடாயு நடந்ததையெல்லாம் ராமனிடம் கூறிவிட்டு உயிர் நீத்தது. ராமன் ஜடாயுவுக்குத் தன் கையாலேயே நீர்க்கடன் செய்தார். தசரதனுக்குக் கிடைக்காத பேறு ஜடாயுவுக்குக் கிடைத்தது. ஜடாயுவின் தியாகம்தான் இதற்குக் காரணம்.
- போலம்மாளுக்கு நேர்ந்தது என்ன?
- விவசாயியான தாத்தைய நாயக்கர், வீட்டுக்குத் தேவையான பொருள்களை வாங்க ஒரு கோடைக்காலத்தில் கோவில்பட்டிக்குச் செல்கிறார். அன்றிரவு ஊருக்கு ஒதுக்குப்புறமான தெரிந்தவர் ஒருவர் வீட்டில் தங்க வேண்டிய சூழல் உருவாகிறது. அப்போதுதான் அந்தக் குரல் கேட்கிறது. ‘ஐயோ, அம்மா... இதைக் கேட்க நாதி இல்லையா? ஐயோ... ஐயோ...’ என்ற ஓலம். நாயக்கர் அபயக்குரல் கேட்ட திசையை நோக்கி ஓடுகிறார். அவரை நோக்கி ஒரு பெண் தலைவிரி கோலமாக ஓடி வருகிறார்.
- ‘தாயே பயப்படாதே, நான் இருக்கும்வரை உனக்கு ஒரு கெடுதலும் வராது’ என்கிறார். ஓடிவந்த பெண்ணின் பெயர் போலம்மாள்; கணவனுடன் சண்டை போட்டுக்கொண்டு ஊரைவிட்டு உறவினரைத் தேடி வந்தவர். போலம்மாளின் தனிமையைப் பயன்படுத்திக்கொண்டு நான்கு பேர் அவளிடம் பேச்சுக் கொடுக்கின்றனர். இறுதியில் அவர்களது நோக்கத்தைப் புரிந்துகொண்டு, தப்பிச்செல்ல முயல்கிறார். இந்தச் சூழலில்தான் நாயக்கர் உதவ முன்வருகிறார். குடும்பச் சண்டை என்று நாயக்கரை ஏமாற்றிவிட்டு, போலம்மாளை அழைத்துச் செல்கின்றனர். நாயக்கரின் உள்ளுணர்வு அந்தப் பெண்ணைத் தொடரச் சொல்கிறது.
- நால்வரும் ஒரு பாலத்தின் அடியில் போலம்மாளைப் பலாத்காரம் செய்ய முயல்வதை நாயக்கர் பார்க்கிறார். நாயக்கர் குனிந்து இரண்டு பெரிய கற்களை எடுக்கிறார். அவரது தோள்கள் பூரித்து நிற்கின்றன. மார்பு புடைத்து விம்முகிறது. கம்பீரமான தோற்றத்துடன் அவர்களை எதிர்கொள்கிறார். இரண்டு பேரைக் கல்லால் அடித்துக் கீழே தள்ளுகிறார். ‘அம்மா போய்விடு இங்கிருந்து’ என்று கத்துகிறார்.
- நாயக்கர் மூன்றாவது நபரைச் சாய்ப்பதற்குள் அதிலொருவன் அரிவாளால் நாயக்கரின் வலது கையை வெட்டுகிறான். போலம்மாள், ‘ஐயோ... ஐயோ...’ என்று கதறுகிறார். இடது கையால் அவர்களைத் தடுக்கிறார். இடது கையையும் நாயக்கர் இழக்கிறார். ‘தாயே, உனக்கு நான் உதவ முடியாமல் போய்விட்டதே, இவர்களைக் கொன்று உன்னை மீட்க வல்லமை இல்லாமல் போய்விட்டதே? கடவுளே, நீ இருக்கிறாயா?’ என்று தரையில் மோதிக்கொள்கிறார் நாயக்கர். நாயக்கர் ரத்த வெள்ளத்தில் இறந்துகிடப்பதை இடையர்குலப் பெண்கள் மறுநாள் பார்க்கின்றனர். இதுதான் கி.ரா.வின் ‘ஜடாயு’ கதையின் சுருக்கம்.
- ‘உச்’ கொட்டுவதைத் தவிர நாம் என்ன செய்கிறோம்?
- ‘ஜடாயு’ சிறுகதைக்கும் ராமாயணப் பிரதிக்கும் நேரடித் தொடர்பு இல்லை. ஆனால், ஜடாயு என்கிற தொன்மக் கதாபாத்திரத்தை மனதிற்கொண்டே கி.ரா. இக்கதையை எழுதியிருக்கிறார். சில இடங்களில் புராண கால மொழியைப் பயன்படுத்தியிருக்கிறார். போலம்மாள் அழுதது, சீதை அழுததன் மிச்சம். அந்த நால்வரில் ஒருவர் ராவணனை நினைவூட்டுகிறார். இந்தக் கதையில் கி.ரா. பல்வேறு திறப்புகளை உருவாக்குகிறார். புனைவு எப்போதும் நனவிலி மனதிலிருந்தே கருக்கொள்கிறது. கி.ரா.வின் நனவிலி மனதில் கடவுளுக்கான இடம் என்னவாக இருக்கிறது என்பதையும் இக்கதை வெளிப்படுத்துகிறது. சீதையை ராமன் காப்பாற்றினார். போலம்மாளுக்கு யார் இருக்கிறார்கள்? தான் இறந்துபோவதைப் பற்றி நாயக்கர் கவலைப்படவில்லை; அந்தப் பெண்ணைக் காப்பாற்ற முடியவில்லையே என்றுதான் தரையில் மோதிக்கொள்கிறார். தரையில் மோதி மோதித்தான் தன் உயிரைப் போக்கிக்கொள்கிறார் நாயக்கர்.
- கம்பன் உருவாக்கியுள்ள ஜடாயு, திசைகளை மறைக்கும் அளவுக்குப் பெரிய சிறகுகளை உடையது. கைலாய மலையையொத்த தோற்றத்தை உடையது. தாத்தைய நாயக்கருக்கு அத்தகைய எந்தச் சிறப்புத் தகுதியும் இல்லை. அறுபது வயதுக் கிழவர். கைதான் அவரது பலம். கோபம் என்பதை அறியாதவர். நாயக்கருக்கும் ஒரு மகளும் குழந்தைத்தனம் மாறாத பேரனும் உண்டு. நாயக்கர் தன் குடும்பத்தைப் பற்றிக் கவலைப்படவில்லை. ஆதரவு கேட்டு அபயக்குரல் கொடுக்கும் ஒரு பெண்ணுக்கு முன்னால் தன் குடும்பத்தை அவர் பெரிதாக நினைக்கவில்லை.
- நாயக்கருக்கு நினைவு தப்பும் அந்தச் சூழலில்தான் கி.ரா. நாயக்கரின் குடும்பத்தை நமக்கு அறிமுகப்படுத்துகிறார். ‘பாவம், யார் பெற்ற பிள்ளையோ... எந்தப் பாவி செய்த வேலையோ?’ என்ற உச்சுக்கொட்டலில் சக உயிர்களின் மீதான கருணையை மக்கள் வெளிப்படுத்திவிட்டு, அந்த இடத்தைக் கடந்துவிடுகின்றனர். இந்த உச்சுக்கொட்டலின் வழியாகத் தம் பொறுப்பைக் கனகச்சிதமாகச் செய்துவிட்டதாகப் பொதுத் திரள் கருதுகிறது. அவர்களுக்கு அவ்வளவுதான் நேரமிருக்கிறது. இந்தக் கதையை வாசிக்கும்போது பெரும் குற்றவுணர்வு ஏற்படுவதைத் தவிர்க்க முடியாது. ‘நியாயம் என்று ஒன்று இருக்கிறது’ என்ற நாயக்கரின் குரல் தொந்தரவு செய்துகொண்டே இருக்கிறது.
- எந்தப் பிரதிபலனையும் எதிர்பார்க்காமலேயே தசரதனுக்கு ஜடாயு உதவியது. இந்தப் பண்பு புராண காலத்துடன் அற்றுப்போய்விடவில்லை. தாத்தைய நாயக்கர் போன்றவர்கள் இன்னும் மிச்சமிருக்கிறார்கள் என்கிற நம்பிக்கையை இக்கதையின் வழியாக கி.ரா. உண்டாக்குகிறார்.
நன்றி: இந்து தமிழ் திசை (24 – 11 – 2024)
Leave a Reply
Your Comment is awaiting moderation.