அதிகாரத்தின் வெளிப்பாடான பாலியல் அத்துமீறல்கள்
- பெண்களுக்குப் பாதுகாப்பான நாடாக இந்தியா திகழ்கிறதா என்ற கேள்வியை எழுப்ப வேண்டிய மிகவும் துரதிர்ஷ்டவசமான காலக்கட்டத்தில் நாம் வாழ்கிறோமோ எனத் தோன்றுகிறது. சமீப காலத்தில் தமிழ்நாடு உள்பட இந்தியாவின் பல பகுதிகளிலும் அன்றாட நிகழ்வாகப் பெண்கள் மீதான பாலியல் குற்றங்கள் வெவ்வேறு வடிவங்களில் அரங்கேறிக்கொண்டிருக்கின்றன. சிறு குழந்தைகள் முதல் முதிய பெண்கள் வரை பாலியல் சீண்டல்களுக்கும் வல்லுறவுகளுக்கும் ஆளாக்கப்படுகிறார்கள்.
- இக்குற்றங்களில் ஈடுபடுபவர்கள் - சிறுவர்கள் தொடங்கி முதியவர்கள் வரை எந்தப் பேதமும் அற்றவர்களாக இருக்கிறார்கள் என்பதும் நம்மை அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்குகிறது. பள்ளி, கல்லூரி மாணவிகள், விளையாட்டு வீராங்கனைகள், மருத்துவர்கள், பயணிகள், திரைத் துறைப் பெண்கள் என எந்தத் தரப்பினரும் இங்கு விட்டு வைக்கப்படவில்லை. பெண்கள் விரட்டி விரட்டி வேட்டையாடப்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றார்கள். பெண்கள் மீதான மதிப்பும் மரியாதையும் மனித மாண்புகளும் விழுமியங்களும் என்னவாயின?
அதிர வைத்த ஹேமா அறிக்கை:
- நம் அண்டை மாநிலமான கேரளத்தில், ஓய்வு பெற்ற நீதிபதி ஹேமா தலைமையிலான குழுவினர் 2019இல் அளித்த அறிக்கையின் ஒரு பகுதி கடந்த வாரம் வெளியிடப்பட்டது. அந்த ஒற்றை அறிக்கை மலையாளத் திரைத் துறையைத் தலைகீழாகப் புரட்டிப் போட்டுள்ளது. அந்த அறிக்கை முழுமையாக வெளியிடப்படவில்லை என்பதையும் குறிப்பிட வேண்டும்.
- 2009ஆம் ஆண்டு முதல் மலையாளத் திரையுலகில் பெண் நடிகர்களும் தொழில்நுட்பக் கலைஞர்களும் சந்தித்த பாலியல் துன்புறுத்தல்கள், அது குறித்து அவர்கள் அளித்த புகார்கள் அனைத்தும் இந்த அறிக்கையின் வழியாக வெளிவந்துள்ளன. பிரபல நடிகர்கள், இயக்குநர்கள், மேலாளர்கள் எனப் பலராலும் பாலியல் ரீதியிலான துன்பங்களுக்கு ஆளாக்கப்பட்டதாகப் பல நடிகைகள் ஒருமித்த குரலில் அடுக்கடுக்கான புகார்களையும் பல்வேறு குற்றச்சாட்டுகளையும் தெரிவித்து வருகின்றனர்.
- இதன் எதிரொலியாக மலையாளத் திரையுலகம் மட்டுமன்றி, ஒட்டுமொத்தத் தென்னிந்தியத் திரையுலகும் பெரும் அச்சத்தில் இருக்கிறது என்றால் மிகையில்லை. கேரள உயர் நீதிமன்றமும் தேசியப் பெண்கள் ஆணையமும் ஹேமா குழுவின் அறிக்கையை முழுமையாக வெளியிட வேண்டும் எனக் கேட்டுக்கொண்டிருக்கின்றன.
- மலையாளத் திரையுலகில் 1970களில் முன்னணி நடிகையாகத் திகழ்ந்த விஜய தற்கொலை செய்துகொண்டு தன் வாழ்க்கையை முடித்துக்கொண்டார். ஒட்டுமொத்தத் திரையுலகில் நிகழ்ந்ததாகப் பதிவான முதல் தற்கொலையும் அதுவே. அதன் பின்னர், அடுத்தடுத்துப் பல நடிகைகள் மொழி வேறுபாடின்றித் தங்கள் உன்னதமான வாழ்க்கையை முடித்துக்கொண்டார்கள். ஒவ்வொரு தற்கொலையின்போதும் பிரபலமான சிலரின் பெயர்கள் அடிபட்டாலும் இதுவரை அவர்களில் யாரும் தண்டிக்கப்படவில்லை; அவர்களுக்கு எந்தப் பாதிப்பும் நேர்ந்துவிடவில்லை.
‘மீ டூ’ இயக்கம்:
- தமிழ்த் திரைத் துறையிலும் ஒரு சிலர் வெளிப்படையாக, ‘இவர்களால் நாங்கள் பாலியல்ரீதியான துன்புறுத்தல்களுக்கு ஆளானோம்’ என்கிற குற்றச்சாட்டை முன்வைத்திருக்கிறார்கள். எனினும், ஒன்றும் நடக்கவில்லை. மாறாகக் குற்றம்சாட்டியவர்களுக்குத் திரைத் துறையில் வாய்ப்புகள் குறைந்ததுதான் மிச்சம். குற்றம் சுமத்தப்பட்டவர்களுக்கு அதனால் எந்தப் பாதிப்பும் இல்லை.
- பளபளப்பாக ஒளிரும் திரைக்குப் பின்னால், இத்தகைய இருண்ட பக்கங்களும் சேர்ந்தே இருக்கும் என்று சொல்லப்பட்டாலும், எவ்வளவு காலத்துக்குப் பெண்கள் மீது இத்தகைய மறைமுகத் தாக்குதல்கள் தொடரும்? ஹேமா குழு போல ஒவ்வொரு மொழி சார்ந்த திரைத் துறையிலும் குழுக்கள் அமைக்கப்பட்டு, பாதிக்கப்பட்டவர்களிடம் விசாரணைகளும் வினாக்களும் எழுப்பப்படுமானால், பல்வேறு திமிங்கிலங்களும் சுறாக்களும் சிக்குவதற்கான வாய்ப்புகள் உண்டு.
- ‘மீ டூ’ இயக்கம் உலகெங்கிலும் ஆக்ரோஷத்துடன் எழுந்தபோது, ‘நாங்களும் பாதிக்கப்பட்டோம்’ என்று எத்தனை பெண்கள் வலியோடு பேச முன்வந்தார்கள் என்பதையும் இந்த உலகம் வேடிக்கை பார்த்தது. காலந்தோறும் இத்தகைய பாலியல் அத்துமீறல்கள் நடந்துகொண்டுதான் இருந்தன; இருக்கின்றன என்பதை ‘மீ டூ’ இயக்கம் சொல்லாமல் சொல்லிச் சென்றது.
பெண்களுக்கு எதிரான குற்றங்கள் அதிகரிப்பு:
- பெண்கள், குழந்தைகள், முதியவர்கள், பட்டியல் சாதியினர், பழங்குடியினருக்கு எதிரான குற்றங்கள் ஒவ்வோர் ஆண்டும் அதிகரித்துவருவதாகத் தேசியக் குற்ற ஆவணக் காப்பகம் அளிக்கும் புள்ளிவிவரங்கள் சொல்கின்றன. ஆண் - பெண் பேதமற்ற பாலினச் சமத்துவம் வேண்டும் என்று வலியுறுத்தக்கூடிய நிலையில், பெண்களுக்கு எதிரான குற்றங்கள் பெருகிவருவது மிகுந்த வருத்தம் அளிக்கிறது. கல்வி அறிவில் மேம்பாடடைந்து அனைத்துத் துறைகளிலும் ஆண்களுக்கு நிகரான நிலையைப் பெண்கள் அடைந்துவரும் நிலையில் பாலியல்ரீதியான அடக்குமுறைகளும் அத்துமீறல்களும் ஏன் தொடர்ந்து நிகழ்கின்றன, அவ்வளவு பாலியல் வறட்சியில் இந்தச் சமூகம் தள்ளாடிக்கொண்டிருக்கிறதா என்ற விடை காண முடியாத கேள்விகள் எழுகின்றன.
- மாணவப் பருவத்தில் இருக்கும் பதின் பருவத்தினரும் இத்தகைய கொடும் குற்றச்செயல்களில் ஈடுபடுவது எதிர்காலத் தலைமுறை பற்றிய கவலையையும், அவர்களின் எதிர்காலம் குறித்தான பல்வேறு கேள்விகளையும் அச்சங்களையும் விதைக்கிறது. 12 ஆண்டுகளுக்கு முன் நிர்பயா பாலியல் வன்கொடுமை சம்பவத்துக்குப் பின் உருவாக்கப்பட்ட நீதிபதி வர்மா குழு, பெண்களுக்கு எதிரான பாலியல் வன்கொடுமைகளில் ஈடுபடும் குற்றவாளிகளுக்கு விரைந்து தண்டனை அளிக்கும் வகையில் குற்றவியல் சட்டத்தில் திருத்தங்களைப் பரிந்துரைத்தது.
- பாலியல் வல்லுறவு, பாலியல் வன்கொடுமைகள் போன்றவை உணர்வுரீதியிலான குற்றங்கள் மட்டுமல்ல; அவை அதிகாரத்தின் வெளிப்பாடுகள் என்றும் அது குறிப்பிட்டது முற்றிலும் உண்மை. ஆண் என்பவன் அதிகாரத்தின் வெளிப்பாடு; பெண் என்பவள் அடக்கியாளப்பட வேண்டியவள் என்கிற கருத்தாக்கத்திலேயே பெரும்பாலான பாலியல் குற்றங்கள் நிகழ்த்தப்படுகின்றன. இத்தகைய குற்றங்களுக்குத் தண்டனைகள் அதிகரிக்கப்பட்டபோதும், குற்றச் செயல்கள் குறைந்தபாடில்லை என்பதுதான் இங்கு நகைமுரண்.
- சட்டங்களாலோ தண்டனைகளாலோ குற்றங்கள் குறைந்துவிடாது. நம் சமூகத்தில் ஆண் குழந்தைகள் வளர்க்கப்படும்போதே இந்த அதிகாரம் மறைமுகமாகப் போதிக்கப்படுகிறது. அத்தகைய போதனைகள் முற்றிலும் களையப்பட வேண்டும். அப்படி இருந்தால்தான் பால் பேதமற்ற சமுதாயத்தை உருவாக்க முடியும். அதற்கான வித்து நம் வீடுகளிலிருந்தே ஊன்றப்பட வேண்டிய பொறுப்பும் கடமையும் நம் ஒவ்வொருவருக்கும் இருக்கிறது. ஆணும் பெண்ணும் ஒன்றெனச் சொல்லி, அதை உருவாக்கத் தொடங்குவோம்!
நன்றி: இந்து தமிழ் திசை (02 – 09 – 2024)