- ஆங்கிலேயர் வணிகம் செய்ய இந்தியாவில் காலடி வைத்தபோது, உலகின் மிகப் பெரிய பொருளாதாரமாக நம் நாடு இருந்தது. உலகப் பொருளாதார அளவில் 24% இந்தியாவில் உற்பத்தி செய்யப்பட்டது. 200 ஆண்டுகளுக்குப் பின்னர் அவர்கள் வெளியேறியபோது, இந்தியப் பொருளாதார உற்பத்தி உலகப் பொருளாதாரத்தில் 4% ஆகச் சுருங்கிப்போனது. அந்த அளவுக்கு மிகப் பெரிய கொள்ளை ஆங்கிலேயர் ஆட்சியில் நடந்தது. பசியும் பஞ்சமும் சகஜமான நிகழ்வுகளாக மாறிப்போயின.
- விடுதலைக்குப் பின்னர், உணவு உற்பத்தியை அதிகரிக்க இந்திய அரசு பல்வேறு திட்டங்களைத் தொடங்கியது. நீர்த்தேக்கங்கள், கால்வாய்கள் கட்டும் முயற்சிகள் முதலியன தொடங்கின. ஆனாலும் அவற்றால் உணவு தானியப் பற்றாக்குறையை விரைவில் தீர்க்க முடியவில்லை. உணவு தானியங்களை இறக்குமதி செய்வது தவிர்க்க முடியாத ஒன்றாகத் தொடர்ந்தது.
எம்.எஸ்.சுவாமிநாதனின் முன்னெடுப்பு:
- நீர்ப்பாசன வசதிகளை அதிகரிக்கும் திட்டங்களுடன், அதிக மகசூல் தரும் உயர்தர ரக விதைகளை வெளிநாடுகளில் இருந்து இறக்குமதி செய்து இந்தியாவில் பயிரிடலாம் என்னும் ஒரு யோசனை முன்வைக்கப்பட்டது. மெக்சிகோவில் வெற்றிகரமாக வீரிய ஒட்டு கோதுமை ரகங்களை உருவாக்கிய நார்மன் போர்லாகை எம்.எஸ்.சுவாமிநாதன் தொடர்புகொண்டார். அவர் மூலம் வீரிய கோதுமை ரகங்களை இறக்குமதி செய்து, சரியான ரகங்களை அடையாளம் கண்டு, இந்தியச் சூழலுக்கேற்ப மாற்றியமைத்து வெளியிட்டார்.
- வீரிய கோதுமை ரகங்களை அடையாளம் கண்டு, தென் அமெரிக்கா - ஆசிய நாடுகளில் உணவு உற்பத்தியைப் பெருமளவு உயர்த்தியதற்காக, நார்மன் போர்லாக் 1970 ஆண்டு நோபல் பரிசு பெற்றார். அவர், டாக்டர் சுவாமிநாதனுக்கு எழுதிய கடிதத்தில் கீழ்க்கண்டவாறு குறிப்பிடுகிறார்:
- ‘பசுமைப் புரட்சியின் வெற்றி, இந்திய விஞ்ஞானிகள், அலுவலர்கள், நிறுவனங்கள், உழவர்கள் என ஒரு குழுவின் கூட்டு முயற்சிக்குக் கிடைத்த வெற்றி. அதற்கான பாராட்டுக்கள் அனைவருக்கும் சேரும் என்றாலும், மெக்சிகக் குட்டை இனக் கோதுமை விதைகளின் விளைச்சல் சாத்தியங்களை அடையாளம் கண்டு முன்னிறுத்திய உங்களின் பங்களிப்பு முதன்மையானது. அதுதான் பசுமைப் புரட்சித் திட்டத்தைப் பெரிய வெற்றியடையச் செய்தது.’
இரட்டைப் பொறுப்பு:
- கோதுமையைத் தொடர்ந்து நெல்லிலும் ஐ.ஆர்-8 போன்ற உயர் விளைச்சல் ரகங்கள் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டு பெரு வெற்றியடைந்தன. டாக்டர் சுவாமிநாதன், 1972ஆம் ஆண்டு இந்திய வேளாண் ஆராய்ச்சி மன்றத்தின் தலைமை இயக்குநராக நியமிக்கப்பட்டார்.
- அரசின் முடிவுகளுக்கும், விஞ்ஞானிகளின் ஆராய்ச்சிகளுக்கும் இடையில் உள்ள கருத்து வேறுபாடுகளைக் களைந்து, மிக வேகமாக உணவு தானிய உற்பத்தி தொடர்பான கொள்கை முடிவுகளை முன்னெடுத்துச் செல்லவேண்டிய காலக்கட்டமாக இருந்ததால், இந்திய அரசின் வேளாண்மைச் செயலராகவும் ஒரே சமயத்தில் அவர் நியமிக்கப்பட்டார். இதன் விளைவாக, அரசின் கொள்கை முடிவுகள் தாமதமின்றிச் செயல்படுத்தப்படும் சூழல் உருவாக்கப்பட்டது.
பரிசும் பங்களிப்பும்:
- 1980ஆம் ஆண்டு, திட்டக் குழுவில் பணியாற்ற அனுப்பப்பட்ட சுவாமிநாதன், வேளாண்மையில் பெண்களின் பங்களிப்பு, சுற்றுச்சூழலின் முக்கியத்துவம் போன்றவற்றை ஆய்வுகள் வழியே அறிந்துகொண்டார். 1982இல், மணிலாவில் உள்ள பன்னாட்டு நெல் ஆராய்ச்சி நிலையத்தின் இயக்குநராக நியமிக்கப்பட்டார். இப்பதவிக்கு நியமிக்கப்பட்ட முதல் ஆசியர் சுவாமிநாதன் தான்.
- இங்கே அவர் நெல் உற்பத்திச் சூழலில் மகளிரின் பங்கு என்ன என்பது தொடர்பான முதல் உலக மாநாட்டை நடத்தினார். இந்த நெல் ஆராய்ச்சி நிலையத்தில் அவர் முன்னெடுத்த திட்டங்கள் உலக ஆய்வுத் தளங்களில் போற்றப்பட்டு, 1987ஆம் ஆண்டு முதலாவது ‘உலக உணவுப் பரிசு’ அவருக்கு வழங்கப்பட்டது.
- இந்தப் பரிசு வழியே கிடைத்த பணத்தைத் தன் சொந்தப் பயன்பாட்டுக்கு வைத்துக்கொள்ளாமல், ‘எம்.எஸ்.சுவாமிநாதன் ஆராய்ச்சி அறக்கட்டளை’ என ஊரக மக்கள் மேம்பாட்டுக்கான ஒரு நிறுவனத்தைச் சென்னையில் தொடங்கினார். தமிழ்நாடு அரசு, அவரது ஆராய்ச்சி நிறுவனத்தை அமைக்க, தரமணியில் ஓர் இடத்தை ஒதுக்கிக் கொடுத்தது. இந்த நிறுவனம் நீடித்து நிலைக்கும் வேளாண்மை வழிகள், பெண்கள், ஊரக மேம்பாட்டுத் திட்டங்களை முன்னெடுத்து நடத்திவருகிறது.
விமர்சனங்களைத் தாண்டி...
- இந்தக் காலக்கட்டத்தில்தான் பசுமைப் புரட்சித் திட்டத்தின் பக்கவிளைவுகள் பேசப்படத் தொடங்கின. அதீத வேதிப் பொருள்களின் பயன்பாடு, நிலத்தடி நீர் குறைதல், மண்வளம் குறைதல் போன்ற பிரச்சினைகள் எழத் தொடங்கின.
- இதை ஆராய்ந்த டாக்டர் சுவாமிநாதன், வேளாண் உற்பத்தி என்பது நீடித்து நிலைக்கும் ஒன்றாக மாற வேண்டும் எனக் குரல் கொடுத்தார். எந்த ஒரு திட்டத்துக்கும் எல்லைகளும் ஆயுளும் உண்டு. காலத்துக்கேற்பத் திட்டங்கள் மறு ஆய்வுக்கு உட்படுத்தப்பட்டு மேம்படுத்தப்பட வேண்டும் என்னும் அறிவார்ந்த தளத்தில் நின்று தன் நிலைப்பாட்டை முன்வைத்தார்.
- 2004ஆம் ஆண்டு இந்திய அரசு, தேசிய உழவர் நலக் குழுவின் தலைவராக சுவாமிநாதனை நியமித்தது. இந்தக் குழு, அக்காலத்தில் பெரும் சமூக அவலமாக உருவெடுத்த, உழவர் தற்கொலைகளின் பின்னணியில் உருவாக்கப்பட்டதாகும். விடுதலை பெற்ற காலத்திலிருந்து, உணவு தானியம் உள்ளிட்ட வேளாண் பொருள்களின் உற்பத்தி பல மடங்கு பெருகியிருந்தாலும், வேளாண்மை என்பது உழவர்களுக்கு லாபம் இல்லாத ஒன்றாக மாறிப்போனது.
- இதன் விளைவாக மகாராஷ்டிரம், ஆந்திரம் உள்ளிட்ட பல மாநிலங்களில், கடன் தொல்லை தாள இயலாமல் உழவர்கள் பெருமளவில் தற்கொலை செய்துகொள்ளத் தொடங்கினார்கள். இந்த அவலத்துக்கான தீர்வுகளை உருவாக்குமாறு சுவாமிநாதனை அரசு பணித்தது. டிசம்பர் 2004 முதல் அக்டோபர் 2006 வரையிலான காலக்கட்டத்தில், இந்தக் குழு மொத்தம் ஐந்து அறிக்கைகளை அரசுக்கு அளித்தது. அதில் முதன்மையானது, உழவர்களின் உற்பத்திக்கு நியாயமான விலையை உறுதிசெய்வது.
- உழவர்களின் உற்பத்திச் செலவுகளுடன் அவர்கள் உழைப்புக்கான கூலியையும் சேர்த்து அதன் மீது 50% லாபத்தைக் கொடுப்பதே உழவர்களுக்கு லாபகரமாக இருக்கும் என்னும் அறிவியல்பூர்வமான ஓர் அடிப்படையை உருவாக்கி, அரசுக்குச் சமர்ப்பித்தார் சுவாமிநாதன். கட்சி வேறுபாடுகள் தாண்டி, இந்த அடிப்படை நியாயமான ஒன்று என இந்தியச் சமூகம் ஒத்துக்கொண்டிருப்பது அவரது முக்கியமான பங்களிப்பாகும்.
நன்றிக்குரியவர்:
- காவிரி டெல்டாவில், மிகப் பெரும் செல்வந்தக் குடும்பத்தில் பிறந்தவர் சுவாமிநாதன். இளைஞராக இருந்த காலத்தில், வங்கப் பஞ்சத்தில் கோடிக்கணக்கான மக்கள் பசியால் இறந்த கொடுமை அவரைப் பெரிதும் பாதித்தது. எனவே, வேளாண்மை படிக்க முடிவெடுத்தார்.
- இந்தியச் சமூகத்துக்கு உணவுப் பாதுகாப்பை உருவாக்கும் பெரும் பணியில் தன்னை ஆட்படுத்திக்கொண்டார். வாழ்க்கையின் முதல் பகுதியில் அறிவியலின் துணை கொண்டு உழைத்தார். இரண்டாம் பகுதியில், பொதுநலத் திட்டங்களின் வழியே உழவர்கள் மேம்பாட்டுக்கான கோட்பாடுகளை உருவாக்கினார்.
- வாழ்வின் இறுதி விநாடி வரை, உழவர்களுக்கும் ஊரக மக்களின் நலனுக்கும் அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஒரு லட்சிய வாழ்க்கை அவருடையது. இந்த பாரத ரத்தினத்துக்கு இந்தியச் சமூகம் என்றென்றும் நன்றிக்கடன் பட்டிருக்கும்.
நன்றி: இந்து தமிழ் திசை (07 – 08 – 2024)